2002'den

 Bugünlerde düşüncelerim hızla değişiyor.Zamanında bende etki bırakan sözler,insanlar ve kalıplaşmış duygusal düşünceler yerini bir şey ifade etmeyen boşluklara bırakıyor.Beni ayakta tutan sevgi bağları azaldıkça boşluk artıyor ve beni çıkmaza doğru itiyor.Tutunamıyor,tutunacak dal bulamıyorum.Biliyorum,hayat yine zorluklarıyla önümüzde ama yaşamak ve yaşatmak için dalgalara doğru kulaç atmaya devam ediyorum.

Soğuk kış geceleri pencerenin başında sıcacık bir çay içiyor,türkü dinliyorum.Anadolu gibi ağlıyor,Anadolu gibi gülüyor,Anadolu insanı gibi severek yaşıyorum.Beni de arada bir etkisine alan yozlaşmış müziklerden kurtuluyor,bağlamamı elime alıyorum.Dünyada ne maksatla olursa olsun insanlar öldürülürken,belirli uç ideolojilere esir olmuyorum.İnsan kavramının herşeyden üstün olduğuna inanıyor ve bu konuda sınır tanımıyorum.

Biz gençlerin tüm karamsarlığa ve zorluğa rağmen,bir kardelen çiçeği gibi açacağımıza inanıyor,bu gençliği inançsızlıktan ve umutsuzluktan kurtaracak bir dal,sadece bir dal istiyorum…

“…." 

Anadolu insanımı seviyor,Anadolu'da türkü tadında yaşamaya çalışıyorum.

2002 - Osman ÇELEBİ

Yorumlar

Popüler Yayınlar